Data Magna de Pernambuco
(Pernambucaanse Revolutie). Deze dag werd in 2007 ingevoerd. Zie onder voor meer bijzonderheden.
BRAZILIAANSE HISTORIE:
1916
Oceaanlijner Príncipe de Astúrias nabij de kust van Ilhabela (São Paulo) gezonken
Het oceaanlijner vervoerde bijna zeshonderd geregistreerde passagiers en mogelijk meer dan achthonderd illegale passagiers, die de Grote Oorlog in Europa trachtten te ontvluchten. Meer dan 435 mensen kwamen om. In 1989 werden delen van het schip ogeblazen. De lading – waaronder beelden voor een monument in Buenos Aires – werden aan land gehaald.
De vestiging van de Portugese Koninklijke Familie (sinds 1808 in Brazilië) had niet de goedkeuring van alle Brazilianen. Voornamelijk het Noordoosten (inclusief Pernambuco) die onder de economische malaise leed. De Grote Droogte van 1816 had grote delen van de oogst verwoest. De weerstand tegen de Portugezen groeide, net als het patriottisme van de Pernambucanen. Tijdens de katholieke missen werd bijvoorbeeld de wijn vervangen door een lokaal gebrouwen brandewijn en de hostie was niet langer gemaakt van tarwemeel maar van cassavemeel. De revolte verspreidde zich naar de naburige staten, maar werd met succes onderdrukt door het Portugese leger, in samenwerking met de Portugese kooplieden en landeigenaars. De leiders van de revolutie werden gearresteerd en ter dood veroordeeld. Maar het was koning Dom João VI die hen gratie verleende.
“Quando a voz da pátria chama
tudo deve obedecer;
Por ela a morte é suave
Por ela cumpre morrer “
source
Vlag van de Pernambucaanse Revolte. De drie sterren vertegenwoordigen de deelstaten Pernambuco, Paraíba en
Rio Grande do Norte. De huidige vlag van Pernambuco heeft één ster in de vlag behouden.
1838
Vila (dorp) São João del-Rei tot de status van stad verheven.
Dit historisch stadje in deelstaat Minas Gerais (vlakbij Tiradentes) trekt veel toeristen.
1933
Premiere van de film “A Voz do Carnaval“.
De legendarische actrice Carmem Miranda maakte haar filmdebuut in deze film.
1855
Ophanging van Manoel da Motta Coqueiro.
Manoel had Francisco Bennedito da Silva en zijn familie vermoord.
2001
Overlijden van Mário Covas Júnior (1930-2001), voormalige gouverneur van São Paulo.
Mário overleed aan de gevolgen van blaaskanker. Covas, was een ingenieur, die de lokale politiek in ging. Hij was fel gekeerd tegen de militaire dictatuur en als gevolg hiervan had hij zijn politieke rechten verloren. In 1989 was Covas presidentskandidaat en eindigde op de vierde plek. In 1994 werd Covas gekozen tot gouverneur van deelstaat São Paulo. De bijna bankroete deelstaat onderging drastische hervormingen: veel staatsbedrijven en openbare diensten werden tijdens zijn bewind geprivatiseerd.
“O Brasil é um país de extremos. Por um tempo,se disse que era preciso crescer para depois distribuir o bolo. Outros diziam e sustentam que se tem é que comer e pouco importa se o bolo será feito depressa ou devagar. O que eu acho é que o bolo deve ser feito e comido concomitantemente.” “Eu não vou morrer porque não quero morrer.” (2001)
Data Magna de Pernambuco
(Pernambucaanse Revolutie). Deze dag werd in 2007 ingevoerd. Zie onder voor meer bijzonderheden.
BRAZILIAANSE HISTORIE:
1916
Oceaanlijner Príncipe de Astúrias nabij de kust van Ilhabela (São Paulo) gezonken
Het oceaanlijner vervoerde bijna zeshonderd geregistreerde passagiers en mogelijk meer dan achthonderd illegale passagiers, die de Grote Oorlog in Europa trachtten te ontvluchten. Meer dan 435 mensen kwamen om. In 1989 werden delen van het schip ogeblazen. De lading – waaronder beelden voor een monument in Buenos Aires – werden aan land gehaald.
De vestiging van de Portugese Koninklijke Familie (sinds 1808 in Brazilië) had niet de goedkeuring van alle Brazilianen. Voornamelijk het Noordoosten (inclusief Pernambuco) die onder de economische malaise leed. De Grote Droogte van 1816 had grote delen van de oogst verwoest. De weerstand tegen de Portugezen groeide, net als het patriottisme van de Pernambucanen. Tijdens de katholieke missen werd bijvoorbeeld de wijn vervangen door een lokaal gebrouwen brandewijn en de hostie was niet langer gemaakt van tarwemeel maar van cassavemeel. De revolte verspreidde zich naar de naburige staten, maar werd met succes onderdrukt door het Portugese leger, in samenwerking met de Portugese kooplieden en landeigenaars. De leiders van de revolutie werden gearresteerd en ter dood veroordeeld. Maar het was koning Dom João VI die hen gratie verleende.
“Quando a voz da pátria chama
tudo deve obedecer;
Por ela a morte é suave
Por ela cumpre morrer “
source
Vlag van de Pernambucaanse Revolte. De drie sterren vertegenwoordigen de deelstaten Pernambuco, Paraíba en
Rio Grande do Norte. De huidige vlag van Pernambuco heeft één ster in de vlag behouden.
1838
Vila (dorp) São João del-Rei tot de status van stad verheven.
Dit historisch stadje in deelstaat Minas Gerais (vlakbij Tiradentes) trekt veel toeristen.
1933
Premiere van de film “A Voz do Carnaval“.
De legendarische actrice Carmem Miranda maakte haar filmdebuut in deze film.
1855
Ophanging van Manoel da Motta Coqueiro.
Manoel had Francisco Bennedito da Silva en zijn familie vermoord.
2001
Overlijden van Mário Covas Júnior (1930-2001), voormalige gouverneur van São Paulo.
Mário overleed aan de gevolgen van blaaskanker. Covas, was een ingenieur, die de lokale politiek in ging. Hij was fel gekeerd tegen de militaire dictatuur en als gevolg hiervan had hij zijn politieke rechten verloren. In 1989 was Covas presidentskandidaat en eindigde op de vierde plek. In 1994 werd Covas gekozen tot gouverneur van deelstaat São Paulo. De bijna bankroete deelstaat onderging drastische hervormingen: veel staatsbedrijven en openbare diensten werden tijdens zijn bewind geprivatiseerd.
“O Brasil é um país de extremos. Por um tempo,se disse que era preciso crescer para depois distribuir o bolo. Outros diziam e sustentam que se tem é que comer e pouco importa se o bolo será feito depressa ou devagar. O que eu acho é que o bolo deve ser feito e comido concomitantemente.” “Eu não vou morrer porque não quero morrer.” (2001)
Data Magna de Pernambuco
(Pernambucaanse Revolutie). Deze dag werd in 2007 ingevoerd. Zie onder voor meer bijzonderheden.
BRAZILIAANSE HISTORIE:
1916
Oceaanlijner Príncipe de Astúrias nabij de kust van Ilhabela (São Paulo) gezonken
Het oceaanlijner vervoerde bijna zeshonderd geregistreerde passagiers en mogelijk meer dan achthonderd illegale passagiers, die de Grote Oorlog in Europa trachtten te ontvluchten. Meer dan 435 mensen kwamen om. In 1989 werden delen van het schip ogeblazen. De lading – waaronder beelden voor een monument in Buenos Aires – werden aan land gehaald.
De vestiging van de Portugese Koninklijke Familie (sinds 1808 in Brazilië) had niet de goedkeuring van alle Brazilianen. Voornamelijk het Noordoosten (inclusief Pernambuco) die onder de economische malaise leed. De Grote Droogte van 1816 had grote delen van de oogst verwoest. De weerstand tegen de Portugezen groeide, net als het patriottisme van de Pernambucanen. Tijdens de katholieke missen werd bijvoorbeeld de wijn vervangen door een lokaal gebrouwen brandewijn en de hostie was niet langer gemaakt van tarwemeel maar van cassavemeel. De revolte verspreidde zich naar de naburige staten, maar werd met succes onderdrukt door het Portugese leger, in samenwerking met de Portugese kooplieden en landeigenaars. De leiders van de revolutie werden gearresteerd en ter dood veroordeeld. Maar het was koning Dom João VI die hen gratie verleende.
“Quando a voz da pátria chama
tudo deve obedecer;
Por ela a morte é suave
Por ela cumpre morrer “
source
Vlag van de Pernambucaanse Revolte. De drie sterren vertegenwoordigen de deelstaten Pernambuco, Paraíba en
Rio Grande do Norte. De huidige vlag van Pernambuco heeft één ster in de vlag behouden.
1838
Vila (dorp) São João del-Rei tot de status van stad verheven.
Dit historisch stadje in deelstaat Minas Gerais (vlakbij Tiradentes) trekt veel toeristen.
1933
Premiere van de film “A Voz do Carnaval“.
De legendarische actrice Carmem Miranda maakte haar filmdebuut in deze film.
1855
Ophanging van Manoel da Motta Coqueiro.
Manoel had Francisco Bennedito da Silva en zijn familie vermoord.
2001
Overlijden van Mário Covas Júnior (1930-2001), voormalige gouverneur van São Paulo.
Mário overleed aan de gevolgen van blaaskanker. Covas, was een ingenieur, die de lokale politiek in ging. Hij was fel gekeerd tegen de militaire dictatuur en als gevolg hiervan had hij zijn politieke rechten verloren. In 1989 was Covas presidentskandidaat en eindigde op de vierde plek. In 1994 werd Covas gekozen tot gouverneur van deelstaat São Paulo. De bijna bankroete deelstaat onderging drastische hervormingen: veel staatsbedrijven en openbare diensten werden tijdens zijn bewind geprivatiseerd.
“O Brasil é um país de extremos. Por um tempo,se disse que era preciso crescer para depois distribuir o bolo. Outros diziam e sustentam que se tem é que comer e pouco importa se o bolo será feito depressa ou devagar. O que eu acho é que o bolo deve ser feito e comido concomitantemente.” “Eu não vou morrer porque não quero morrer.” (2001)
Data Magna de Pernambuco
(Pernambucaanse Revolutie). Deze dag werd in 2007 ingevoerd. Zie onder voor meer bijzonderheden.
BRAZILIAANSE HISTORIE:
1916
Oceaanlijner Príncipe de Astúrias nabij de kust van Ilhabela (São Paulo) gezonken
Het oceaanlijner vervoerde bijna zeshonderd geregistreerde passagiers en mogelijk meer dan achthonderd illegale passagiers, die de Grote Oorlog in Europa trachtten te ontvluchten. Meer dan 435 mensen kwamen om. In 1989 werden delen van het schip ogeblazen. De lading – waaronder beelden voor een monument in Buenos Aires – werden aan land gehaald.
De vestiging van de Portugese Koninklijke Familie (sinds 1808 in Brazilië) had niet de goedkeuring van alle Brazilianen. Voornamelijk het Noordoosten (inclusief Pernambuco) die onder de economische malaise leed. De Grote Droogte van 1816 had grote delen van de oogst verwoest. De weerstand tegen de Portugezen groeide, net als het patriottisme van de Pernambucanen. Tijdens de katholieke missen werd bijvoorbeeld de wijn vervangen door een lokaal gebrouwen brandewijn en de hostie was niet langer gemaakt van tarwemeel maar van cassavemeel. De revolte verspreidde zich naar de naburige staten, maar werd met succes onderdrukt door het Portugese leger, in samenwerking met de Portugese kooplieden en landeigenaars. De leiders van de revolutie werden gearresteerd en ter dood veroordeeld. Maar het was koning Dom João VI die hen gratie verleende.
“Quando a voz da pátria chama
tudo deve obedecer;
Por ela a morte é suave
Por ela cumpre morrer “
source
Vlag van de Pernambucaanse Revolte. De drie sterren vertegenwoordigen de deelstaten Pernambuco, Paraíba en
Rio Grande do Norte. De huidige vlag van Pernambuco heeft één ster in de vlag behouden.
1838
Vila (dorp) São João del-Rei tot de status van stad verheven.
Dit historisch stadje in deelstaat Minas Gerais (vlakbij Tiradentes) trekt veel toeristen.
1933
Premiere van de film “A Voz do Carnaval“.
De legendarische actrice Carmem Miranda maakte haar filmdebuut in deze film.
1855
Ophanging van Manoel da Motta Coqueiro.
Manoel had Francisco Bennedito da Silva en zijn familie vermoord.
2001
Overlijden van Mário Covas Júnior (1930-2001), voormalige gouverneur van São Paulo.
Mário overleed aan de gevolgen van blaaskanker. Covas, was een ingenieur, die de lokale politiek in ging. Hij was fel gekeerd tegen de militaire dictatuur en als gevolg hiervan had hij zijn politieke rechten verloren. In 1989 was Covas presidentskandidaat en eindigde op de vierde plek. In 1994 werd Covas gekozen tot gouverneur van deelstaat São Paulo. De bijna bankroete deelstaat onderging drastische hervormingen: veel staatsbedrijven en openbare diensten werden tijdens zijn bewind geprivatiseerd.
“O Brasil é um país de extremos. Por um tempo,se disse que era preciso crescer para depois distribuir o bolo. Outros diziam e sustentam que se tem é que comer e pouco importa se o bolo será feito depressa ou devagar. O que eu acho é que o bolo deve ser feito e comido concomitantemente.” “Eu não vou morrer porque não quero morrer.” (2001)
De stad Belo Horizonte werd ontworpen aan het einde van de negentiende eeuw. De stad ligt in het midden van de driehoek São Paulo – Rio de Janeiro – Brasília. Belo Horizonte, met zijn brede avenidas, is gebouwd op een aantal heuvels, en is volledig omgeven door Bergen. Veel toeristen arriveren in Belo Horizonte om hun reis te vervolgen naar de prachtige historische mijnsteden in Minas Gerais: Sabará, Ouro Preto, Mariana, Congonhas, Tiradentes, São João del Rei en Diamantina.
Belo Horizonte
Belo Horizonte (bijnaam Beagá) is de hoofdstad van Minas Gerais en bevindt zich in het zuidoosten van Brazilië. De agglomeratie telt 5.4 miljoen inwoners en is daarmee de op twee na grootste in Brazilië, na São Paulo en Rio de Janeiro. De stad op zich is de op zes na grootste van het land, en telt ongeveer 2.5 miljoen inwoners (IBGE, 2010). DE stad is gelegen op een gemiddelde hoogte van 852 meter, en heeft een oppervlakte van 331 vierkante kilometer. De human development index van Belo Horizonte is 0.880 (IBGE/PNAD, 2008); de stad werd enige tijd geleden uitgeroepen als de stad met de beste levensomstandigheden in Zuid-Amerika en behoort hiermee tot de beste vijftig in de wereld (UN Population Crisis Committee, 1990)
Belo Horizonte, gezien vanuit park Mangabeiras
Geschiedenis
In hun zoektocht naar goud ondernamen bandeirantes (pioniers) ontdekkingstochten vanuiy São Paulo naar de oevers van Rio das Velhas, een zijtak van de grote São Franciscorivier. In 1701 stichtte pionier João Leite da Silva Ortiz een kleine boerderij en noemde het Curral del Rey. Deze boerderij bleek goed te renderen en trok andere boeren naar de region. Al snel verwerd Curral del Rey een dorp. Andere pioniers, die de stroom van de São Franciscorivier volgden, kwamen ook lanfs Curral del Rey, waar zij een kapel bezochten, die van Nossa Senhora da Boa Viagem (Onze Lieve Vrouwe voor de Behouden Tocht), waar ze baden voor een veilige tocht en een behouden thuiskomst.
Kort na het uitroepen van de Republiek Brazilië in 1889, waarmee een eind kwam aan het Braziliaans Keizerrijk, besloten de republikeinen in het nabijgelegen Ouro Preto, symbool van het keizerijk, niet langer de hoofdstad van deelstaat Minas Gerais mocht zijn. Er moest een nieuwe hoofdstad worden gebouwd. Naar het voorbeeld van westerse steden als Parijs en Washington, werd begonnen met de bouw van de nieuwe hoofdstad, die aanvankelijk Cidade de Minas (Minas-Stad) werd genoemd. Minder dan tien jaar na de inauguratie van de nieuwe hoofdstad, op 12 december 1897, werd de stad omgedoopt tot Belo Horizonte.
Oorspronkelijk was met de planning van Belo Horizonte rekening gehouden met maximaal 250 duizend inwonders, maar in minder dan vijftig jaar tijd werd deze limiet overschreden. In de jaren veertig van de vorige eeuw begon Oscar Niemeyer, die later internationale faam kreeg voor zijn aandeel in de bouw van Brasília, met het ontwerpen van het district Pampulha, met een groot kunstmatig meer en architecturele hoogstandjes. Belo Horizonte kende vooral in de laatste twintig jaar van de vorige eeuw een explosieve groei van de bevolking. Hiermee werd de oorspronkelijke stadsgrens ver overschreden. Deze oorspronkelijke stadsgrens, nu bekend als de Avenida do Contorno, vormt tegenwoordig de ring om het huidige stadscentrum van Belo Horizonte.
De obelisk, in de volksmond ‘pirulito’, als merkteken
voor het nulpunt van de stad.
Economische activiteit
Belo Horizonte is het economisch centrum van Minas Gerais; de agglomeratie is goed voor eenderde van de total economische activiteit in de deelstaat. Belo Horizonte is de op drie na rijkste stad van het land, na São Paulo, Rio de Janeiro, en Brasília. Meer dan tachtig procent van de activiteit wordt bijgedragen door de dienstverlening, terwijl de industrie minder dan twintig procent eraan bijdraagt. De stad kent een goede infrastructuur, met snelwegen die Belo Horizonte verbinden met Rio de Janeiro, São Paulo en Brasília, en een spoorweg naar de havenstad Vitória. De moderne internationale luchthaven, Confins, ligt vijftig kilometer ten noorden van de stad, en kent een gestage toename van het aantal nationale en internationale verbindingen.
Naast de grote industrieën als olieraffinage, metaalbewerking en productie van auto’s (Fiat), kent Belo Horizonte een groot aantal kleinere industriëen, voor de productie van textiel, geneesmiddelen, chemische producten, cosmetica en voeding. Als congresstad heeft Belo Horizonte een nationale reputatie, met meer dan drieduizend nationale en internationale bijeenkomsten en tentoonstellingen, in grote, goed uitgerust congres- en tentoonstellingsruimten. De stad wint aan belang in de zogeheten zakentoerisme.
Een van de ansichtkaarten van Belo Horizonte:
Igreja (kerk) São Francisco de Assis
Bezienswaardigheden
Hoewel veel toeristen Belo Horizonte als een tussenstation beschouwen, op hun reis naar de prachtige historische mijnsteden in de regio, de stad bezit zelf ook een aantal interessante toeristische bezienswaardigheden. Het reeds genoemde Pampulhadistrict met het kunstmatige meer met dezelfde naam, en de gebouwen die ontworpen zijn door Oscar Niemeyer. Verreweg het populairst is de kleine, lichtblauwe kerk met een golvend dak: Igreja de São Francisco de Assis. Andere vermeldenswaardige gebouwen langs de oever van het meer zijn het Museum voor Eigentijdse Kunsten (voorheen was het een casino), de Balzaal (Casa do Baile), en de IATE Tennis Club. Langs het meer is ook de dierentuin annex botanische tuin te vinden, en een ecologisch park, met een diversiteit aan lokale flora en fauna. Nabij het meer is een van ’s werelds grootste voelbalstadions: het Mineirãostadion, met de officiële naam Estádio Governador Magelhães Pinto. Tijdens het WK van 2014 zullen er wedstrijden worden gespeeld. Naast het stadion is een van de grootste universiteiten van het land: de campus van de Federale Universiteit van Minas Gerais (UFMG).
In het centrum wordt het stadshart gemarkeerd door een obelisk op Praça Sete de Setembro, in de volksmond Praça Sete. Deze obelisk herinnert aan het tijdstip waarop Brazilië onafhankelijk werd van Portugal. In het voormalige treinstation aan het Praça da Estação huist nu een Museum voor Kunst en Vlijt. Het voornaamste plein in de stad is echter Praça da Liberdade, het Vrijheidsplein. Het plein wordt doorkruist door een dubbele rij statige palmbomen, en is omgeven door een aantal overheidsgebouwen van de deelstaat en het Palácio da Liberdade, het gouverneurshuis. Tegenwoordig wordt een aantal gebouwen omgevormd tot musea. Net buiten de Avenida do Contorno, die het stadscentrum begrenst, is het enige gebouw van het vroegere dorp dat overeind is gebleven tijdens de bouw van de nieuwe hoofdstad. Deze ‘casarão’ is nu de locatie van de collectie van Museu de Abílio Barreto.
Meer in het zuiden, en heuvelopwaarts, is het Praça do Papa, waar wijlen Paus Johannes Paulus II in 1980 een openluchtmis hield ten overstaan van een half miljoen jongeren. Achter dit plein is het grootste stadspark: Parque Mangabeiras, voorheen een mijnbouwlocatie. Ook in het centrum is een stadspark te vinden: Parque Municipal, dat werd geopend tijdens de inauguratie van Belo Horizonte. Langs dit park, op de Avenida Afonso Pena, wordt elke zondagochtend de grootste openluchtmarkt van Zuid-Amerika gehouden: de Feira Hippie. De markt met een breed assortiment aan kleding, textiel, schoeisel, kunst en handgemaakte voorwerpen trekt wekelijks ongeveer zeventigduizend belangstellenden.
Belo Horizonte staat ook landelijk bekend om het grote aantal bars die verspreid staan door de stad: meer dan veertienduizend. Voor een ruime keus aan avondlijk en nachtelijk vertier kan men in het Savassidistrict goed terecht.
Buiten Belo Horizonte zijn diverse historische mijnsteden te bezoeken. Vrijwel al deze steden kennen een stadscentrum met een rijkdom aan Braziliaanse barok, en een groot aantal barokwerken zijn toe te schrijven aan beeldhouwer Francisco Antônio de Lisboa, beter bekend als Aleijadinho. Zo zijn in Congonhas (zeventig kilometer ten zuiden van Belo Horizonte) de beelden van twaalf profeten en de beelden van de Kruisweg van Christus van zijn hand (en van zijn leerlingen).
Ten zuiden van Congonhas bevinden zich de steden São João del Rei en het nabijgelegen Tiradentes. Beide stadjes herbergen vele kerken in barokstijl en een groot aantal voorname huizen uit dat tijdperk. Nabij Belo Horizonte is Sabará, ook bekend vanwege de carnaval.
Op ongeveer negentig kilometer ten zuiden van Belo Horizonte zijn de voormalige hoofsteden van Minas Gerais. De eerste hoofdstad was Mariana, vooral bekend om de twee kerken die vlak naast elkaar zijn gebouwd: Igreja São Francisco en Igreja Nossa Senhora do Carmo. Na Mariana werd Ouro Preto, lange tijd bekend onder de naam Vila Rica, de hoofdstad. Ouro Preto herbergt een groot aantal historische kerken en gebouwen en is sinds 1980 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. In Ouro Preto kan de toerist voor een redelijke prijs prachtige beelden van zeepsteen op de lokale markt vinden.
Wat verder afgelegen is Diamantina, de geboorteplaats van de populaire president Juscelino Kubitschek, die ook enige tijd burgemeester van Belo Horizonte was. Ook Diamantina staat op de reeds genoemde Werelderfgoedlijst.
Nederlandse Toerist in Brazilië (08) Tiradentes (MG)
Bezoek van een Nederlander aan Brazilië. Bezoek aan de historische stad Tiradentes in deelstaat Minas Gerais.
Nederlander
De nacht in São João del Rei verliep rustig. We stonden vroeg op, we genoten van een eenvoudig doch smakelijk ontbijt en namen afscheid van de vriendelijke eigenaar van de pousada. Hij vertelde ons over een Nederlander die aan de overzijde van de straat woonde, Hij is enige jaren geleden overleden. Hij vertelde vol lof en eerbied over deze man, die zich inzette voor de buurt en de stad. Zijn kinderen blijken overigens nog Nederlands te spreken, aldus de eigenaar.
Restant SJDR
We liepen met onze rugzakken losjes over de schouder naar het historisch centrum. We bezochten eerst het treinstation, in de hoop nog mee te kunnen met de stoomtrein. Maar helaas, deze trein rijdt niet dagelijks en deze dag was bestemd voor een onderhoudsbeurt. We bezochten het treinmuseum, die echt de moeite waard was. We vervolgden onze wandeling naar Igreja São Francisco de Assis, een mooie barokkerk, waaraan kunstenaar Aleijadinho heeft gewerkt. Velvolgens liepen naar de andere zijde van het historisch centrum en bezochten onder meer de Igreja da Nossa Senhora das Mercês. Een imposante kerk op een heuvel, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Het was reeds half een toen we naar het busstation liepen. Daar gebruikten we de warme hap in hetzelfde buffetrestaurant als op de dag tevoren. Om half twee klommen we in de bus die ons voor iets meer dan twee reais (1 euro) naar zusterstad Tiradentes bracht, bijna twintig kilometer verder en een half uur later.
Keien
Vanuit het busstation liepen we op goed geluk naar de eerste zichtbare kerktorens. We beklommen dit pad naar een vervallen kerk, die gesloten was. Van daaruit liep een pad naar beneden die verder naar een andere kerk, in de barokstijl, leek te gaan. We volgden dit pad en kwamen terecht in het hart van het historisch centrum. We vroegen de weg naar het toeristeninformatiecentrum (secretariaat van de gemeente) en bemachtigde daar onze plattegrond. Met dit stadsplan was het veel eenvoudiger een economisch te belopen route uit te stippelen. Het centrum van Tiradentes ( die overigens in totaal bijna zevenduizen inwoners telt) is klein, maar ken tal van straten die net als in de meeste historische steden in Minas Gerais zijn gelegd met grove keien. Maar de toerist kan ook voor een gering bedrag met een paardenkoets worden rondgereden. Het was grappig om te zien dat er ook roze koetsen waren. Richard ging toch liever te voet, om te voorkomen dat ik hem in dit roze rijtuig fotografisch vereeuwigde.
Toeristisch
Tiradentes biedt op het gebied van voorzieningen meer voor de toerist dan het grotere São João del Rei. Meer pousadas en hotelletjes, tal van souvenirwinkeltjes, die een breed arsenaal aan artesanato (handwerk) verkopen, vaak vervaardigd in een eigen atelier. Deze winkels zijn beslist de moeite waard voor een (kort) bezoek. De toerist kan in het historisch centrum ook wel terecht voor zijn natje en droogje, maar het ontbreekt aan barretjes en restaurantjes met een goedkopere prijslijst en terrassen. Er zijn wel kleine butecos (cafés), maar het aantal zitplaatsen in deze kleine ruimten is beperkt. De wandelaar is derhalve aangewezen op een meegebrachte bidon en op snacks en broodwaren uit de plaatselijke bakkerij.
Goud
In 1702 werd in de regio goud ontdekt. De goldrush bracht de eerste bewoners naar deze streek en al gauw onstond een kleine nederzetting, met de naam ‘Ponta do Morro’. In 1718 werd deze locatie tot stad verheven, met de naam São José del Rei. In 1889, toen de republiek Brazilië pas was uitgeroepen, werd de stad omgedoopt tot Tiradentes, ter ere van de beroemde volksheld die in deze gemeente werd geboren. Tiradentes leidde een samenzwering tegen de Portugese overheersers en werd terechtgesteld. Tiradentes werd het symbool van de Braziliaanse bevrijding van het Portugese juk. In de stad zelf staat een zuil in het stadshart en een buste nabij de Igreja Matriz de Santo Antônio. Deze barokkerk bevat na de Igreja de São Francisco in Salvador het meeste goud die in de versieringen is verwerkt. Andere kerken in Minas Gerais met een enorme hoeveelheid goud in de versieringen verwerkt staan in Ouro Preto en Sabará.
Vogels
We wandelden terug naar het centrum, over de grove keien. Het was een aangename, zonnige winterdag. Gisteren was het veel frisser in São João del Rei en was de jas in de avonduren ontontbeerlijk. We keken niet alleen naar de kerken en gebouwen, maar bewonderden ook de natuur om ons heen. De verschillende bloemen en planten, en alles wat er rondkroop en -vloog. We volgden met belangstelling de gracieuze vlucht van een bijzondere vogel met een wel heel opvallende snavel, qua kleur en formaat. Een toekan. Even later zagen een groep groene vogels die luid schreeuwend en krijsend over onze hoofden scheerden en zich wegmaakten. Ze leken wel gestresst of gestoord door onze komst. Een enkeleling liet zich niet door ons afschrikken en keerde terug in de boom, en liet zich, verlegen als deze gevederde vriend was, alsnog fotograferen. Aanvankelijk dacht ik dat het een amazonepapegaai was, maar Braziliaanse vrienden corrigeerden mij. Het is een Maitaca, ofwel een Maritaca, die kleiner en rustiger is dan de amazonepapegaai. Voor de kenners: deze soort behoort tot de pionus-genus.
Veiligheidsgordels
Om vijf uur namen we de bus terug naar São João del Rei. Daar konden we de bus van zes uur nemen, die ons naar Belo Horizonte zou brengen. We zouden dan om negen uur arriveren. Onderweg kregen we te maken met een file, die onstaan was dankzij twee ernstige ongevallen die een weghelft van deze twee- en soms driebaansweg versperden. De verkeerspolitie liet van weerszijden de voertuigen in blokken langs de autowrakken rijden. Later kreeg ik te horen dat bij een van deze ongelukken maar liefst zes doden waren te betreuren. De meeste bussen voor de langere en lange afstand bezitten veiligheidsgordel en de chauffeur is verplicht de reizigers te attenderen deze ook te gebruiken en ze te wijzen op de nooduitgangen. Tijdens verkeerscontroles gebeurt het wel eens dat een verkeersagent ons vraagt of de chauffeur deze wettelijk vastgelegde bepaling wel heeft uitgevoerd. Wij droegen overigens wel de veiligheidsgordels, en we kwamen veilig aan in de hoofdstad, zij het met een uur vertraging.
Nederlandse Toerist in Brazilië (07) São João del Rei (MG)
Bezoek van een Nederlander aan Brazilië. Bezoek aan de historische stad São João del Rei in deelstaat Minas Gerais.
Net Nederland: Fietsen aan een brugheling
geketend Rustdag
Maandag werd ingepland als een rustdag. Die middag gingen we naar het reisbureau om de reis van zaterdag te bevestigen. De rest van de maandag werd besteed in het centrum van Belo Horizonte. Voor dinsdag had ik een tweedaagse reis gepland, naar twee van de zeven bekendste historische steden in Minas Gerais: São João del Rei en Tiradentes. Deze twee steden liggen op minder dan twintig kilometer van elkaar. Het grotere São João del Rei is minder op de toeristen gericht dan Tiradentes. In Tiradentes kan de toerist terecht bij tal van pousadas (goedkope hotels) en bij tal van souvenirwinkels die handgemaakte producten uit de regio aanbieden.
Sfeerbeeld onderweg: winterdroogte in Minas Gerais
Pousada
We namen de bus om elf uur, aangezien we net de bus van half negen hadden gemist. De route is dezelfde als die naar Congonhas, en in die plaats werd ook even gestopt. Na deze stop werd nog eens 110 km afgelegd. De rodoviária (busstation) bevindt zich op ruim tien minuten loopafstand van het historisch centrum. Voor we dit centrum zouden bezoeken, regelden we eerst onze overnachting, in een pousada vlakbij het station. Voor een prijs van 50 reais (20 euro) per persoon. Vervolgens aten we in een buffetrestaurant aan de overzijde van het busstation.
Beeld van São João del Rei
Riviertje
Het was reeds drie uur toen we het historisch centrum van São João del Reibereikten. Het is allerminst lastig te zien waarheen te gaan, want de kerktorens in barokstijl lonken naar je. Deze kerken staan verspreid over het centrum. Door het centrum loopt een riviertje, die zo te zien recentelijk is gekanaliseerd. Nu tijdens het droge seizoen heeft het niet meer dan het formaat van een kabbelend beekje, maar het is goed voor te stellen dat in de regenachtige zomertijd een heuse rivier doorheen stroomt. Dit riviertje stroomt uit in de grotere Rio das Mortes (Rivier der Doden) die 278 km lang is. Deze rivier vormt overigens een natuurlijke grens tussen São João del Rei en Tiradentes. Het stadstheater, Teatro Municipal
Soldaat
We bezochten eerst de Capela da Nossa Senhora das Dores. Je kan dit gebouw geen kapel noemen, het heeft het formaat van een doorsnee kerk. Vervolgens liepen we langs het de met zuilen versierde Teatro Municipal (Stadstheater) en staken we het riviertje over om vervolgens naar Hotel Brasil te gaan. Daar was een stadsplattegrond verkrijgbaar. Een vriendelijke soldaat die de wacht hield bij het Museum van het Braziliaans Expeditieleger had ons hierover geïnformeerd. Met deze map in de hand werd het voor ons veel eenvoudiger een gerichte route te lopen langs de historische gebouwen en kerken.
Een van de historische gebouwen
Kerken
Het werd een intensieve wandeltocht langs de vele monumenten. We hopten van kerk naar kerk, bewonderden de pracht en praal van de barok versieringen in deze kerken. We zien nu deze versieringen als antiek, verweerd en verouderd, maar we stellen ons nauwelijks voor hoe het zou zijn geweest in die tijd toen het net gereed was. Toen moesten de kerkgangers zich letterlijk vergaapt hebben aan al het goud en glitter, en wellicht waren ze niet tijdens de les tijdens de kerkmissen. Het lijkt inderdaad alsof de kerken tegenover elkaar aan het opbieden waren die de mooiste was en dus de meeste zieltjes kon winnen.
We bezochten achtereenvolgens de Capela de Santo Antônio, Igreja da Nossa Senhora do Rosário, Matriz da Nossa Senhora do Pilar, Igreja da Nossa Senhora do Carmo. En nog hadden we niet alle kerken gezien, die bewaarden we tot de volgende ochtend. Nossa Senhora do Pilar
Neves
Het historisch centrum is goed bewaard en bezit vele grote, historische huizen van de vroegere notabelen van de stad. Een van de huidige bezienswaardige huizen is de Solar dos Neves. Hierin woonde de familie van de eerste gekozen president na de dictatuur, Tancredo Neves, die overleed kort voordat hij zou worden geïnstalleerd. Een kleinzoon van hem, Aécio Neves is de huidige gouverneur van deelstaat Minas Gerais en zou zich mogelijk kandidaat kunnen stellen voor het Braziliaans presidentschap. De verkiezingen zijn over ruim een jaar. De zon was al ondergegaan toen we nogmaals aan de andere zijde van het riviertje rondliepen. We gingen naar de Igreja de São Francisco, die sfeervol was verlicht. Ernaast bevond zich de campus van de federale universiteit van de stad, de UFSJ (Universidade Federal de São João del Rei). Hotel Brasil in avondlicht
Hamburgerfrieten
Het was ruim na acht uur toen we terugliepen naar de pousada. Onderweg bestelden we een hamburger, bij een tot snackkraam opgebouwde caravan. Tot onze verbazing werd een schep versgebakken frieten aan het hamburgerbroodje toegevoegd. Zelfs voor mij was dit de eerste maal een dergelijke hamburgervariant te zien. Ik moet derhalve toegeven dat ik normaliter de hamburgers extreem links laat liggen. Ik geef de voorkeur aan een knapperig broodje met slechts een likje boter of margarine en verse koffie in de avond. We voelden ons wat vermoeid van de indrukken van deze intensieve duik in de historie van São João del Rei. De volgende dag wachtten ons het restant van deze stad in de ochtend en een bezoek aan zusterstad Tiradentes in de middag.
source
EyeBrazil 
