RIO DE JANEIRO (57)
Bezoek aan de Sambódromo.
Bestemming Rio de Janeiro, de eerste reis naar de voormalige Braziliaanse hoofdstad.
Een avondje op Sambódromo, met een optreden van carnavalsgroep Mangueira.
Dag 3 18.00
Sambódromo
Jader zou Jader niet zijn als hij een alternatief programma voor ons in gedachten had. Dus niet naar de culturele studentenavond, maar naar iets totaal anders. Iets dat niet weg te denken is uit het Braziliaanse Carnaval. Jader nam ons meer naar… het Sambódromo!
Doucheslang
Toen we op de campus arriveerden, zagen we een soort waterballet. Een groot formaat tuinslang was op het dak gelegd en het water spoot in een stevige straal neer. Daaronder waren studenten aan het ravotten, zo leek het. Maar ze waren wit, schuimwit, wit van het schuim van… zeep en shampoo. Wat bleek: er was een probleem met de watertoevoer in de douchecontainers. Er was gekozen voor deze praktische oplossing. En zo konden we gemengd gaan douchen, met de zwemkleding aan natuurlijk. Ieder van ons zeepte het droge haar reeds in met shampoo, om tijd en water te besparen. Het water was niet koud, maar wat lauw. Voor mij was deze openbare douchebeurt in de avondlijke buitenlucht, onder de sterren, een aparte ervaring.
Tribunes
Om zes uur namen we de gratis bus naar het centrum, maar Jader had reeds de chauffeur gepaaid en die wist ons vlak voor de Sambódromo af te zetten, anderhalve kilometer van Lapa, waar het culturele evenement plaatsvond. De Sambódromo is een deel van de Rua Marques de Sapucai, loodrecht op de verkeersader Avenida Presidente Vargas, genoemd naar de omstreden president-dictator in de jaren dertig van de vorige eeuw. Aan weerszijden van de met wit beton geplaveide weg waren de tribunes. Tijdens de Carnavalsoptochten worden deze voornamelijk door toeristen bezet, want de prijzen zijn te hoog voor een eenvoudige Braziliaan.
Dringen
Vanavond was er een oefenavond gepland, die publiekelijk kon worden bijgewoond. Je hoefde er niet voor te betalen. Jader had ons tevoren gewaarschuwd zeer voorzichtig te zijn met onze spullen. Want in het te verwachten gedrang hebben zakkenrollers de grootse kans van slagen. Jader overdreef niet, er stonden behoorlijke rijen voor de tribunes. Hij loodste ons van de ene naar de andere tribune, tot hij er een vond waar nog wat ruimte zou zijn. Het was inderdaad dringen. Venters met tempexboxen met gekoelde flessen water duwden en stootten zich zonder mededogen een weg naar boven, daarbij geregeld verwensingen schreeuwend. Ze hadden haast, want er was klandizie, dus geld. We hadden geluk, binnen tien minuten waren we boven op de tribune beland. We konden zelfs gaan zitten.
Carnaval
We hoefden niet lang te wachten eer de sambagroep arriveerde. Een megageluidstruck met dito boxen kwam stapvoets aanrijden. De sambadreunen deed onze tribune trillen. Veel toeschouwers konden niet meer stilzitten en dansten het ritme mee. Vervolgens was de beurt aan de percussiegroep. Tientallen trommelaars en met diverse slaginstrumenten. Hun muziekproductie had iets magisch: het was moeilijk je lijf stil te houden. Iedereen bewoog mee, op zijn eigen wijze. De alas arriveerden, dansgroepen die reeds in carnavalskleding uitgedost waren. Een schitterend schouwspel, prachtig om al die mooie (…vul zelf maar in …) te zien, hun lieflijke en bezwete gezichten straalden vol vuur en enthousiasme. Voor ons was het even een avondje Braziliaans Carnaval in Carnavalsstad nummer 1: Rio de Janeiro. Nog geen twee weken later zouden dezelfde deelnemers acte de présence geven aan het toeristenpubliek en aan de miljoenen tv-kijkers.
Mangueira
De deelnemende groep was niet de minste, Mangueira. Deze groep bestaat uit duizenden deelnemers en heeft in de loop der jaren diverse hoofdprijzen in de wacht gesleep. Helaas waren we een week te laat voor de echte cracks, die van Beija-Flor. Zij zouden ook de winnaars worden van Carnaval 2007. Mangueira bezette een toppositie in het eindklassement van dit jaar. We genoten alle van dit bruisend spektakel. We hadden absoluut geen spijt dat we vervroegd het strand hadden moeten verlaten, geen spijt van de (letterlijk) benauwde momenten ten tijde van het betreden van deze tribunes. Het was allemaal meer dan de moeite waard geweest. Anderhalf uur lang konden we genieten. Van de opzwepende sambamuziek, van de prachtige choreografie, uitgevoerd door prachtige eh.. deelneemsters.
Lapa-toetje
Om een uur of negen verlieten we de tribune. We besloten in te stemmen met het voorstel van Jader en we liepen terug naar Lapa, anderhalve kilometer verder. Het was rustig op straat, er heerste een ontspannen sfeer. Alsof je door de Nijmeegse binnenstad loopt, bij wijze van spreken. Onderweg kwamen we veel historische gebouwen tegen, maar we besteedden er niet te veel aandacht aan. De tocht duurde ruim een half uur. We voegden ons bij de menigte op het plein nabij Lapa. Daar was een groot podium gebouwd. We konden nog een flinke hap studentencultuur meepikken. Met optredens van de bekende zangeres Beth Carvalho en – zeer toepasselijk – een Bloco de Carnaval: Cordão da Bola Preta. Zo kregen we alsnog een goedgevulde culturele avond. En hoe laat werd het deze nacht? Niet zo laat: we pakten de laatste bus van drie uur.
© Adriano Antoine Robbesom 2012, 2017
.
