Een persoonlijke selectie van foto´s en hun verhalen.
250: Kleurrijke parasolletjes
Deelstaat Pernambuco kent een rijke, kleurrijke cultuur. Zowel Recife als Olinda staan wijdbekend om het kleurrijke carnaval dat miljoenen bezoekers trekt. Ook zeer bekend is de frevo, die een zeer interessante ontstaansgeschiedenis kent. Eind negentiende eeuw speelden twee militaire orkesten mee in het carnavalsgebeuren. Deze orkesten waren zeer competitief en probeerden elkaar af te troeven door luider en sneller te spelen. Sommige leden van deze orkesten dreven de omstanders uiteen met capoeirabewegingen en met messen, en al snel raakten deze ruige kerels van beide orkesten met elkaar slaags. Met als resultaat vele gewonden en zelfs doden. Geleidelijk aan werden de messen vervangen door de kleine paraplu’s en de capoeirabewegingen verder verfijnd tot de typische frevodans. De man op de foto verkoopt deze kleine paraplu’s.
Een persoonlijke selectie van foto´s en hun verhalen.
216. Bonte parasols
JANUARI 2009: Bonte parasols
Op slechts enkele kilometers van Recife ligt Olinda, een historisch stadje dat is te vinden op de imposante UNESCO Werelderfgoedlijst. Tegenwoordig is de stad in vrijwel alle richtingen uitgebreid, maar het knusse historisch centrum is verrassend goed bewaard gebleven. Typerend voor het centrum zijn de kleine huizen die in vrijwel alle denkbare frisse kleuren zijn gepleisterd. Aangezien elk huis een andere kleur heeft, bezorgt de postbode de post feilloos aan het adres met de juiste kleurcombinatie. Niet alleen de huizen zijn voorzien van bonte kleuren. Ook de kleine parasols, typisch voor deze regio en geassocieerd met de frevodans, De parasols met de kleuren rood, groen, blauw en geel zijn te vinden in alle uithoeken van het stadscentrum, en dus ook hier, hangend, met hun lange zonschaduwen, aan een witgepleisterde muur.
Een persoonlijke selectie van foto´s en hun verhalen.
200. Carnavalsgroep
MAART 2008: Carnavalsgroep
Het was maar iets meer dan een maand geleden dat het Carnaval in Rio de Janeiro werd gehouden. Het grootste feest op aarde, zoals de Carioca’s (inwoners van Rio) beweren, trok veel carnavalsvierders en toeristen uit binnen- en buitenland. Je zou dan denken dat de stad na het Carnaval het rustig aan zal doen gedurende enkele maanden. Maar niets is minder waar. Zoals te zien op de foto, toen ik getuige was van een kleine show van een Bloco de Carnaval, een carnavalsgroep. Destijds was het Pasen en deze bloco schonk daar veel aandacht aan. Ze vroegen aandacht om meer tolerantie en minder geweld en vooroordelen. Het bonte gezelschap trok veel aandacht, vooral van nieuwsgierige toeristen, waarvan ik er een van was.
Een persoonlijke selectie van foto´s en hun verhalen.
006. Clowns
FEBRUARI 2005: Clowns
Carnaval in Pernambuco geniet grote bekendheid in Brazilië. Er zijn grote verschillen met het sambacarnaval in Rio de Janeiro en São Paulo. Carnaval in Pernambuco wordt gedomineerd door lokale muziek en dans, waaronder de frevo. In 2005 zocht ik het carnavalsfeest op in Recife, in het oude centrum: Marco Zéro. Dit historische centrum wordt gekenmerkt door een groot aantal huizen die dateren uit de Hollandse bezetting in de zeventiende eeuw. Onderweg naar het centrum trof ik deze twee clowns aan, die spontaan voor mij poseerden, met een gulle lach.
Bestemming Rio de Janeiro, de eerste reis naar de voormalige Braziliaanse hoofdstad. Een avondje op Sambódromo, met een optreden van carnavalsgroep Mangueira.
Dag 3 18.00 Sambódromo
Jader zou Jader niet zijn als hij een alternatief programma voor ons in gedachten had. Dus niet naar de culturele studentenavond, maar naar iets totaal anders. Iets dat niet weg te denken is uit het Braziliaanse Carnaval. Jader nam ons meer naar… het Sambódromo!
Doucheslang
Toen we op de campus arriveerden, zagen we een soort waterballet. Een groot formaat tuinslang was op het dak gelegd en het water spoot in een stevige straal neer. Daaronder waren studenten aan het ravotten, zo leek het. Maar ze waren wit, schuimwit, wit van het schuim van… zeep en shampoo. Wat bleek: er was een probleem met de watertoevoer in de douchecontainers. Er was gekozen voor deze praktische oplossing. En zo konden we gemengd gaan douchen, met de zwemkleding aan natuurlijk. Ieder van ons zeepte het droge haar reeds in met shampoo, om tijd en water te besparen. Het water was niet koud, maar wat lauw. Voor mij was deze openbare douchebeurt in de avondlijke buitenlucht, onder de sterren, een aparte ervaring. Tribunes
Om zes uur namen we de gratis bus naar het centrum, maar Jader had reeds de chauffeur gepaaid en die wist ons vlak voor de Sambódromo af te zetten, anderhalve kilometer van Lapa, waar het culturele evenement plaatsvond. De Sambódromo is een deel van de Rua Marques de Sapucai, loodrecht op de verkeersader Avenida Presidente Vargas, genoemd naar de omstreden president-dictator in de jaren dertig van de vorige eeuw. Aan weerszijden van de met wit beton geplaveide weg waren de tribunes. Tijdens de Carnavalsoptochten worden deze voornamelijk door toeristen bezet, want de prijzen zijn te hoog voor een eenvoudige Braziliaan.
Dringen
Vanavond was er een oefenavond gepland, die publiekelijk kon worden bijgewoond. Je hoefde er niet voor te betalen. Jader had ons tevoren gewaarschuwd zeer voorzichtig te zijn met onze spullen. Want in het te verwachten gedrang hebben zakkenrollers de grootse kans van slagen. Jader overdreef niet, er stonden behoorlijke rijen voor de tribunes. Hij loodste ons van de ene naar de andere tribune, tot hij er een vond waar nog wat ruimte zou zijn. Het was inderdaad dringen. Venters met tempexboxen met gekoelde flessen water duwden en stootten zich zonder mededogen een weg naar boven, daarbij geregeld verwensingen schreeuwend. Ze hadden haast, want er was klandizie, dus geld. We hadden geluk, binnen tien minuten waren we boven op de tribune beland. We konden zelfs gaan zitten.
Carnaval
We hoefden niet lang te wachten eer de sambagroep arriveerde. Een megageluidstruck met dito boxen kwam stapvoets aanrijden. De sambadreunen deed onze tribune trillen. Veel toeschouwers konden niet meer stilzitten en dansten het ritme mee. Vervolgens was de beurt aan de percussiegroep. Tientallen trommelaars en met diverse slaginstrumenten. Hun muziekproductie had iets magisch: het was moeilijk je lijf stil te houden. Iedereen bewoog mee, op zijn eigen wijze. De alas arriveerden, dansgroepen die reeds in carnavalskleding uitgedost waren. Een schitterend schouwspel, prachtig om al die mooie (…vul zelf maar in …) te zien, hun lieflijke en bezwete gezichten straalden vol vuur en enthousiasme. Voor ons was het even een avondje Braziliaans Carnaval in Carnavalsstad nummer 1: Rio de Janeiro. Nog geen twee weken later zouden dezelfde deelnemers acte de présence geven aan het toeristenpubliek en aan de miljoenen tv-kijkers.
Mangueira
De deelnemende groep was niet de minste, Mangueira. Deze groep bestaat uit duizenden deelnemers en heeft in de loop der jaren diverse hoofdprijzen in de wacht gesleep. Helaas waren we een week te laat voor de echte cracks, die van Beija-Flor. Zij zouden ook de winnaars worden van Carnaval 2007. Mangueira bezette een toppositie in het eindklassement van dit jaar. We genoten alle van dit bruisend spektakel. We hadden absoluut geen spijt dat we vervroegd het strand hadden moeten verlaten, geen spijt van de (letterlijk) benauwde momenten ten tijde van het betreden van deze tribunes. Het was allemaal meer dan de moeite waard geweest. Anderhalf uur lang konden we genieten. Van de opzwepende sambamuziek, van de prachtige choreografie, uitgevoerd door prachtige eh.. deelneemsters.
Lapa-toetje
Om een uur of negen verlieten we de tribune. We besloten in te stemmen met het voorstel van Jader en we liepen terug naar Lapa, anderhalve kilometer verder. Het was rustig op straat, er heerste een ontspannen sfeer. Alsof je door de Nijmeegse binnenstad loopt, bij wijze van spreken. Onderweg kwamen we veel historische gebouwen tegen, maar we besteedden er niet te veel aandacht aan. De tocht duurde ruim een half uur. We voegden ons bij de menigte op het plein nabij Lapa. Daar was een groot podium gebouwd. We konden nog een flinke hap studentencultuur meepikken. Met optredens van de bekende zangeres Beth Carvalho en – zeer toepasselijk – een Bloco de Carnaval: Cordão da Bola Preta. Zo kregen we alsnog een goedgevulde culturele avond. En hoe laat werd het deze nacht? Niet zo laat: we pakten de laatste bus van drie uur.
Sambaschool Grande Riowerd in 1988 opgericht in Duque de Caxias, een voorstad van Rio. De sambaschool staat bekend vanwege haar grote inbreng van artiesten die prachtige creaties maakten. De sambaschool was een snel rijzende ster, die al met haar vierde optreden kampioen werd van de overgangsklasse. In de eliteklasse werd driemaal de tweede plaats behaald, in 2006, 2007 en 2010.
Foto: Dhavid Normando/Futura Press
Overwinnen Het thema voor dit jaar is
“Eu acredito em você. E você?“. Ik geloof in jou. En jij?
De sambaschool heeft een breed thema dit jaar: het overwinnen. Overwinnen van de angsten, het falen, de opponenten, de liefde, overwinnen in het leven. De school wil de boodschap overbrengen dat het overwinnen banden schept, een natie, een wereld creëert. Maar men moet zich wel inzetten. Aan inzet heeft de school de laatste jaren niet ontbroken, gezien de tweede plaatsen in de recente jaren. Vorig jaar (2011) werd een groot deel van hun wagens en kleding door brand verwoest, maar zij overwonnen deze teleurstelling en stonden enige weken later met hun optocht.
Enkele foto’s van de kostuums:
Afro Reggae / Zwemmen / Mestre João Carlos /
Verenigde Naties / Slechte Kant Overwinnen / Angst Overwinnen