BELO HORIZONTE, hoofdstad van Minas Gerais

Belo Horizonte
Hoofdstad van Minas Gerais
.
(Click here for the English version)

---

Alle Braziliaanse hoofdsteden:
Aracaju (SE), Belém (PA), Belo Horizonte (MG), Boa Vista (RR), Brasília (DF), Campo Grande (MS), Cuiabá (MT), Curitiba (PR), Florianópolis (SC), Fortaleza (CE), Goiânia (GO), João Pessoa (PB), Macapá (AP), Maceió (AL), Manaus (AM), Natal (RN), Palmas (TO), Porto Alegre (RS), Porto Velho (RO), Recife (PE), Rio Branco (AC), Rio de Janeiro (RJ), Salvador (BA), São Luís (MA), São Paulo (SP), Teresina (PI), Vitória (ES)

---

De stad Belo Horizonte werd ontworpen aan het einde van de negentiende eeuw. De stad ligt in het midden van de driehoek São Paulo – Rio de Janeiro – Brasília. Belo Horizonte, met zijn brede avenidas, is gebouwd op een aantal heuvels, en is volledig omgeven door Bergen. Veel toeristen arriveren in Belo Horizonte om hun reis te vervolgen naar de prachtige historische mijnsteden in Minas Gerais: Sabará, Ouro Preto, Mariana, Congonhas, Tiradentes, São João del Rei en Diamantina.

       

Belo Horizonte

Belo Horizonte (bijnaam Beagá) is de hoofdstad van Minas Gerais en bevindt zich in het zuidoosten van Brazilië. De agglomeratie telt 5.4 miljoen inwoners en is daarmee de op twee na grootste in Brazilië, na São Paulo en Rio de Janeiro. De stad op zich is de op zes na grootste van het land, en telt ongeveer 2.5 miljoen inwoners (IBGE, 2010). DE stad is gelegen op een gemiddelde hoogte van 852 meter, en heeft een oppervlakte van 331 vierkante kilometer. De human development index van Belo Horizonte is 0.880 (IBGE/PNAD, 2008); de stad werd enige tijd geleden uitgeroepen als de stad met de beste levensomstandigheden in Zuid-Amerika en behoort hiermee tot de beste vijftig in de wereld (UN Population Crisis Committee, 1990)

Belo Horizonte, gezien vanuit park Mangabeiras

Geschiedenis

In hun zoektocht naar goud ondernamen bandeirantes (pioniers) ontdekkingstochten vanuiy São Paulo naar de oevers van Rio das Velhas, een zijtak van de grote São Franciscorivier. In 1701 stichtte pionier João Leite da Silva Ortiz een kleine boerderij en noemde het Curral del Rey. Deze boerderij bleek goed te renderen en trok andere boeren naar de region. Al snel verwerd Curral del Rey een dorp. Andere pioniers, die de stroom van de São Franciscorivier volgden, kwamen ook lanfs Curral del Rey, waar zij een kapel bezochten, die van Nossa Senhora da Boa Viagem (Onze Lieve Vrouwe voor de Behouden Tocht), waar ze baden voor een veilige tocht en een behouden thuiskomst.

Kort na het uitroepen van de Republiek Brazilië in 1889, waarmee een eind kwam aan het Braziliaans Keizerrijk, besloten de republikeinen in het nabijgelegen Ouro Preto, symbool van het keizerijk, niet langer de hoofdstad van deelstaat Minas Gerais mocht zijn. Er moest een nieuwe hoofdstad worden gebouwd. Naar het voorbeeld van westerse steden als Parijs en Washington, werd begonnen met de bouw van de nieuwe hoofdstad, die aanvankelijk Cidade de Minas (Minas-Stad) werd genoemd. Minder dan tien jaar na de inauguratie van de nieuwe hoofdstad, op 12 december 1897, werd de stad omgedoopt tot Belo Horizonte.

Oorspronkelijk was met de planning van Belo Horizonte rekening gehouden met maximaal 250 duizend inwonders, maar in minder dan vijftig jaar tijd werd deze limiet overschreden. In de jaren veertig van de vorige eeuw begon Oscar Niemeyer, die later internationale faam kreeg voor zijn aandeel in de bouw van Brasília, met het ontwerpen van het district Pampulha, met een groot kunstmatig meer en architecturele hoogstandjes. Belo Horizonte kende vooral in de laatste twintig jaar van de vorige eeuw een explosieve groei van de bevolking. Hiermee werd de oorspronkelijke stadsgrens ver overschreden. Deze oorspronkelijke stadsgrens, nu bekend als de Avenida do Contorno, vormt tegenwoordig de ring om het huidige stadscentrum van Belo Horizonte.

De obelisk, in de volksmond ‘pirulito’, als merkteken
voor het nulpunt van de stad.

Economische activiteit

Belo Horizonte is het economisch centrum van Minas Gerais; de agglomeratie is goed voor eenderde van de total economische activiteit in de deelstaat. Belo Horizonte is de op drie na rijkste stad van het land, na São Paulo, Rio de Janeiro, en Brasília. Meer dan tachtig procent van de activiteit wordt bijgedragen door de dienstverlening, terwijl de industrie minder dan twintig procent eraan bijdraagt. De stad kent een goede infrastructuur, met snelwegen die Belo Horizonte verbinden met Rio de Janeiro, São Paulo en Brasília, en een spoorweg naar de havenstad Vitória. De moderne internationale luchthaven, Confins, ligt vijftig kilometer ten noorden van de stad, en kent een gestage toename van het aantal nationale en internationale verbindingen.

Naast de grote industrieën als olieraffinage, metaalbewerking en productie van auto’s (Fiat), kent Belo Horizonte een groot aantal kleinere industriëen, voor de productie van textiel, geneesmiddelen, chemische producten, cosmetica en voeding. Als congresstad heeft Belo Horizonte een nationale reputatie, met meer dan drieduizend nationale en internationale bijeenkomsten en tentoonstellingen, in grote, goed uitgerust congres- en tentoonstellingsruimten. De stad wint aan belang in de zogeheten zakentoerisme.

Een van de ansichtkaarten van Belo Horizonte:
Igreja (kerk) São Francisco de Assis

Bezienswaardigheden

Hoewel veel toeristen Belo Horizonte als een tussenstation beschouwen, op hun reis naar de prachtige historische mijnsteden in de regio, de stad bezit zelf ook een aantal interessante toeristische bezienswaardigheden. Het reeds genoemde Pampulhadistrict met het kunstmatige meer met dezelfde naam, en de gebouwen die ontworpen zijn door Oscar Niemeyer. Verreweg het populairst is de kleine, lichtblauwe kerk met een golvend dak: Igreja de São Francisco de Assis. Andere vermeldenswaardige gebouwen langs de oever van het meer zijn het Museum voor Eigentijdse Kunsten (voorheen was het een casino), de Balzaal (Casa do Baile), en de IATE Tennis Club. Langs het meer is ook de dierentuin annex botanische tuin te vinden, en een ecologisch park, met een diversiteit aan lokale flora en fauna. Nabij het meer is een van ’s werelds grootste voelbalstadions: het Mineirãostadion, met de officiële naam Estádio Governador Magelhães Pinto. Tijdens het WK van 2014 zullen er wedstrijden worden gespeeld. Naast het stadion is een van de grootste universiteiten van het land: de campus van de Federale Universiteit van Minas Gerais (UFMG).

In het centrum wordt het stadshart gemarkeerd door een obelisk op Praça Sete de Setembro, in de volksmond Praça Sete. Deze obelisk herinnert aan het tijdstip waarop Brazilië onafhankelijk werd van Portugal. In het voormalige treinstation aan het Praça da Estação huist nu een Museum voor Kunst en Vlijt. Het voornaamste plein in de stad is echter Praça da Liberdade, het Vrijheidsplein. Het plein wordt doorkruist door een dubbele rij statige palmbomen, en is omgeven door een aantal overheidsgebouwen van de deelstaat en het Palácio da Liberdade, het gouverneurshuis. Tegenwoordig wordt een aantal gebouwen omgevormd tot musea. Net buiten de Avenida do Contorno, die het stadscentrum begrenst, is het enige gebouw van het vroegere dorp dat overeind is gebleven tijdens de bouw van de nieuwe hoofdstad. Deze ‘casarão’ is nu de locatie van de collectie van Museu de Abílio Barreto.

Meer in het zuiden, en heuvelopwaarts, is het Praça do Papa, waar wijlen Paus Johannes Paulus II in 1980 een openluchtmis hield ten overstaan van een half miljoen jongeren. Achter dit plein is het grootste stadspark: Parque Mangabeiras, voorheen een mijnbouwlocatie. Ook in het centrum is een stadspark te vinden: Parque Municipal, dat werd geopend tijdens de inauguratie van Belo Horizonte. Langs dit park, op de Avenida Afonso Pena, wordt elke zondagochtend de grootste openluchtmarkt van Zuid-Amerika gehouden: de Feira Hippie. De markt met een breed assortiment aan kleding, textiel, schoeisel, kunst en handgemaakte voorwerpen trekt wekelijks ongeveer zeventigduizend belangstellenden.
Belo Horizonte staat ook landelijk bekend om het grote aantal bars die verspreid staan door de stad: meer dan veertienduizend. Voor een ruime keus aan avondlijk en nachtelijk vertier kan men in het Savassidistrict goed terecht.

Buiten Belo Horizonte zijn diverse historische mijnsteden te bezoeken. Vrijwel al deze steden kennen een stadscentrum met een rijkdom aan Braziliaanse barok, en een groot aantal barokwerken zijn toe te schrijven aan beeldhouwer Francisco Antônio de Lisboa, beter bekend als Aleijadinho. Zo zijn in Congonhas (zeventig kilometer ten zuiden van Belo Horizonte) de beelden van twaalf profeten en de beelden van de Kruisweg van Christus van zijn hand (en van zijn leerlingen).
Ten zuiden van Congonhas bevinden zich de steden São João del Rei en het nabijgelegen Tiradentes. Beide stadjes herbergen vele kerken in barokstijl en een groot aantal voorname huizen uit dat tijdperk. Nabij Belo Horizonte is Sabará, ook bekend vanwege de carnaval.
Op ongeveer negentig kilometer ten zuiden van Belo Horizonte zijn de voormalige hoofsteden van Minas Gerais. De eerste hoofdstad was Mariana, vooral bekend om de twee kerken die vlak naast elkaar zijn gebouwd: Igreja São Francisco en Igreja Nossa Senhora do Carmo.
Na Mariana werd Ouro Preto, lange tijd bekend onder de naam Vila Rica, de hoofdstad. Ouro Preto herbergt een groot aantal historische kerken en gebouwen en is sinds 1980 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. In Ouro Preto kan de toerist voor een redelijke prijs prachtige beelden van zeepsteen op de lokale markt vinden.
Wat verder afgelegen is Diamantina, de geboorteplaats van de populaire president Juscelino Kubitschek, die ook enige tijd burgemeester van Belo Horizonte was. Ook Diamantina staat op de reeds genoemde Werelderfgoedlijst.

Klik hier voor de dagelijkse fotoseries, vrijgegeven door de gemeente Belo Horizonte

Belo Horizonte, Minas Gerais, Brazilië: de stad

Belo Horizonte, vanuit een helicopter

Ansichtkaarten van Belo Horizonte 1902 – 1982

Belo Horizonte, 1920 – 1970 (deel 1)

 
Belo Horizonte, 1920 – 1970 (deel 2)

Belo Horizonte, 1920 – 1970 (deel 3)

Belo Horizonte in 1949 (1/2)

Belo Horizonte in 1949 (2/2)

Belo Horizonte, um olhar diferente

Cidades Históricas Ouro Preto MG – Mariana MG – Congonhas MG

Cidade da Gente – Diamantina (1)

Cidade da Gente – Diamantina (2)

Cidade da Gente – Diamantina (3)

São João del Rei – A Cidade dos Sinos

Tiradentes

Sabará

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017

Reizen in Brazilië: CURITIBA (21). Casa da Memória II, Paneel van Sérgio Ferro

CURITIBA (21)
Casa da Memória, Deel 2. Paneel van Sérgio Ferro
(Click here for the English version)
.

---

Bestemming Curitiba, hoofdstad van deelstaat Paraná.
Casa da Memória, het Culturele Hart van Curitiba, deel 2.

Sérgio Ferro

Bij het binnentreden van de Casa da Memória valt het muurobject van honderd vierkante meter je direct op. Dit complex van panelen is een werk van de Curitibaanse kunstenaar Sérgio Ferro Pereira (1938). De panelen vertellen de geschiedenis van Curitiba. De geschiedenis vanaf de indiaanse tijd, de komst van de Portugese kolonisten, de kerstening, de slavernij en de bevrijding ervan tot aan de huidige tijd. OPvallende elementen zijn het Portugese schip, dat een centrale plaats heeft gekregen, en de slaaf die aan een schandblok is gebonden. Een echte eyecatcher is de naakte jongedame op de schouder van een welgeklede jongeling, in de stijl van een gaúcho. De stijl kenmerkt de ideologie van Sérgio, die in zijn jonge jaren zeer radicaal was en actief was binnen Braziliaanse communistische kringen, net als architect Oscar Niemeyer overigens. Maar Sérgio was veel radicaler in zijn daden dan Oscar. Ten tijde van de dictatuur sloot hij zich aan bij het ALN (Aliança Libertadora Nacional) van Carlos Marighella. Met twee medestrijders plaatste Sérgio een tijdbom in de bibliotheek van de Amerikaanse Inlichtingendienst in São Paulo. Hierbij werden drie mensen gewond, waarvan een een deel van zijn been moest missen. Sérgio werd van de universiteit – waar hij doceerde – verbannen en hij ging in ballingschap in Frankrijk, waar hij nog steeds woont.

Deel van het honderd vierkante meter grote paneel

Het linkerdeel van het paneel

Een echte eyecatcher

De ellende van de slavernij in beeld gebracht

Detail van het paneel

Slaven in beeld gebracht

Een Portugees karveel
,

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017
. 

Reizen in Brazilië: FORTALEZA (04). Forte Nossa Senhora da Assunção, Voormalig Fort Schoonenborch

FORTALEZA (04)
Forte NS da Assunção, een Voormalig Hollands Fort

---

Bestemming Fortaleza, hoofdstad van deelstaat Ceará.
Aflevering 4: Forte Nossa Senhora da Assunçao, voormalig Hollands Fort Schoonenborch.

Luchtfoto (Google Maps) van het Forte (rood), Mercado Central (groen)
en de Catedral (blauw)

Fort Schoonenborch

In 1630 begon de Hollandse Invasie van Noordoost-Brazilië. Recife en Olinda werden snel ingenomen, en van daaruit werd de Hollandse invloedssfeer naar het zuiden (Bahia), noorden (Rio Grande do Norte) en noordwesten (Fortaleza en São Luís) uitgebreid. In de regio van het huidige Fortaleza werd reeds in het begin van de zeventiende eeuw nederzettingen opgezet:  Forte São Tiago was reeds in 1603 gebouwd, waarna in 1612 São Sebastião werd opgebouwd. De Hollanders kwamen reeds in 1637 in Ceará, maar werden in 1644 door de indianen verdreven, het Fort São Sebastião werd hierbij vernietigd. In 1649 begonnen de Hollanders – onder leiding van Mathias Beck – met de constructie van het Fort Schoonenborch (Ook wel: Schoonemborch, genoemd naar de Hollandse gouverneur van Pernambuco). Aan dit fort leent Fortaleza haar naam en haar ontstaan. In 1654 werden de Hollanders definitief uit heel Brazilië verdreven, het fort werd omgedoopt tot Forte Nossa Senhora da Assunção.

De vestingsmuur aan de zeezijde.

Forte Nossa Senhora da Assunçao

Het fort heeft in de loop der eeuwen ingrijpende verbouwingen gekend. Het fort is van grote afstand (van zee) zichtbaar, enkele kanonnen staan nog steeds zeewaarts gericht. Sinds 1942 is er het hoofdkwartier van de 10e militaire regio van het Braziliaanse leger gevestigd. Bezichtiging van het fort beperkt zich tot de buitenterreinen en een klein militair museum, maar op verzoek is een kleine uitgebreidere rondleiding mogelijk. Helaas heeft mijn bezoek dankzij het korte verblijf in de stad zich beperkt tot de buitenmuren van dit fort.

De antieke kanonnen staan nog altijd zeewaarts
gericht

De buiten- en binnenmuren zijn apart verlicht.

Het hoofdgebouw van de militaire kazerne

Bij nacht...

Een wegwijzer op de plaats waar bijna 460 jaar geleden de Hollander Mathias Beck geschiedenis schreef met de bouw van Fort Schoonenborch. Maar niets herinnert aan deze Hollandse periode.

^bron
Tekening van het vroegere Fort Schoonenborch.

^bron
Het fort vanuit de lucht.

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017
.

Reizen in Brazilië: FORTALEZA (02). Bakermat van Brazilië?

FORTALEZA (02)
De Bakermat van Brazilië?

---

Bestemming Fortaleza, hoofdstad van deelstaat Ceará.
Aflevering 2: Niet Porto Seguro, maar Mucuripe in Fortaleza blijkt de bakermat van Brazilië te zijn.

^bron

Porto Seguro

Vrijwel iedere Braziliaan die op zijn minst de lagere school heeft doorlopen weet je te vertellen dat Brazilië op 22 april 1500 door de Portugees Pedro Álvares Cabralis ontdekt. De top van de door hem in Monte Pascoal gedoopte berg kwam toen in zicht. De landingsplaats werd Terra de Santa Cruz genoemd, het latere Porto Seguro, het land werd door Cabral in de naam van de Portugese kroon opgeëist.  Acht jaar geleden vierde Brazilië het vijfde eeuwfeest van deze belangrijke ontdekking.

Een ballon met het wapen van Fortaleza

Columbus en Tordesilhas

In 1492 werd Amerika door de Italiaan Cristovão Colombo (in het Nederlands Christoffel Columbus) tijdens een Spaanse expeditie ontdekt. Er wordt aangenomen dat de dag van de ontdekking op 12 oktober was, op deze dag wordt ook de Dag van de Amerika´s gevierd. Zijn ontdekking had enorme gevolgen voor het wereldbeeld in die tijd. Niet alleen dat een nieuw continent was ontdekt, maar dat de koloniale wereld tussen Spanje en Portugal werd verdeeld op grond van het Verdrag van Tordesilhas dat in 1494 werd gesloten. Grofweg was het gebied ten oosten van Belém Portugees, en ten westen ervan Spaans bezit geworden. Tijdens de derde reis van Colombo werd het Zuid-Amerikaanse vasteland ter hoogte van Trinidad en Venezuela reeds verkend.

Maquette van de stad in 1726 (Museu Ceará)

Pinzón

Vincente Yáñez Pinzón was bevelvoerder van het schip ‘Nina’ tijdens de eerste reis van Colombo in 1492. Zijn schip viste de drenkelingen van het zusterschip ‘Santa Maria’ op, toen deze nabij Santo Domingo verging. Vier jaar later voer hij met vier karvelen naar het Zuid-Amerikaanse continent en kruiste daarbij als eerste Europeaan de evenaar bij het Amerikaanse continent. Op 26 januari 1500 landde Pinzón bij Ponta do Mucuripe (nabij Fortaleza), hoewel sommige geschiedschrijvers beweren dat zijn landingsplaats Cabo do Santo Agostinho, in de deelstaat Pernambuco, was. Pinzón noemde de locatie Santa Maria de Consolación.

Een historische plattegrond van de stad in 1726,
getekend door jezuïeten (Museu Ceará)

Illegaal

Pinzón nam het land namens de Spaanse kroon in bezit, maar deze inbezitname is niet terug te vinden in de officiële documentatie, dankzij het Verdrag van Tordesilhas. Zoals gezegd was het Zuid-Amerikaanse vasteland volgens dit verdrag opgedeeld. Het gebied ten oosten van het huidige Belém was aan Portugal toegewezen, bekendmaking van de Spaanse claim van Pinzón zou uiteindelijk kunnen hebben geleid tot een serieus conflict tussen Spanje en Portugal. Spanje heeft er derhalve voor gekozen deze claim stil te houden en de eer aan de Portugees Cabral te gunnen als ontdekker van het Braziliaanse vasteland, drie maanden later.

De vlag van Fortaleza (Museu Ceará)

Portugezen en Hollanders

De eerste nederzettingen in de directe omgeving van Fortaleza dateren van 16003, toen de Portugees Pero Coelho de Sousa arriveerde. Hij bouwde het fort ‘Fortim de São Tiago en noemde het gehucht Nova Lisboa. Zo´n tien jaar later werd nog een fort gebouwd, Fortim de São Sebastião. In 1637 veroverden de Hollanders het fort en zij bouwden, onder leiding van Mathias Beck, in 1649 hun fort, Fort Schoonenborch. Hieraan dankt Fortaleza haar naam. In 1654 werden de Hollanders verdreven, het fort werd omgedoopt in Fortaleza de Nossa Senhora de Assunção. op 13 april 1726 werd Fortaleza een vila, deze datum wordt als stichtingsdag van de stad beschouwd.  In 1799 werd de stad hoofdstad van de nieuwgevormde Capitania Ceará. Fortaleza is tegenwoordig que inwoneraantal de vierde stad van Brazilië met ruim 2.5 miljoen inwoners.

^bron
Fort Schoonenborch, in 1649 gebouwd door de Hollanders

Bron:
Interview met journalist Rodolfo Espinola
.

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017

.