Nederlander in Brazilië (34): NOV 2006. Cultuur en Religie

 

Nederlander in Brazilië (34)
NOV 2006: Cultuur en Religie

---

Ervaringen van een Nederlander in Belo Horizonte,  van maand tot maand.
November 2006: Cultuur in de musea van en religieuze stromingen in Belo Horizonte.

Kleurige bloemenpracht tijdens de jaarlijkse
orchideetentoonstelling

Regenmaand

Een normale november in Belo Horizonte is een echte regenmaand. Haast elke dag valt er een flinke hoeveelheid neerslag, een paraplu is een absoluut vereiste als je een frisse neus wilt gaan halen. Ook de weekenden kennen onbestendig weer, vandaag dat november een uitstekende museummaand is. In november 2006 heb ik met vrienden een aantal musea in Belo Horizonte bezocht. Een van de meest interessante musea is naar mijn mening het Museu Mineiro, de rijke geschiedenis van Minas Gerais verbeeldend. Een beetje over de indiaanse cultuur vóór de komst van de Portugezen. Helaas is daar nog weinig van over en over bekend. Meer tot de verbeelding sprekend zijn de ontdekkingstochten door Portugese pioniers, bandeirantes genoemd. Zij moesten letterlijk een weg banen door het beboste en woeste berglandschap van Minas, op zoek naar bodemschatten. En deze werden ook gevonden, steden als Ouro Preto en Diamantina danken hun naam aan deze bodemschatten.

Deel van de enorme klauw van de uitgestorven
reuzenluiaard

Natuur

Een ander museum die populair is onder de (Braziliaanse) toeristen is het natuurhistorisch museum dat eigendom is van de katholieke universiteit, de PUC-Minas. Het grote gebouw huist een zeer uitgebreide collectie van planten- en dierresten uit de diverse gelologische tijdperken. Publiekstrekkers zijn onder meer de skeletten van de mammoet en de reuzenluiaard en een opgezet (denkbeeldig) exemplaar van een dergelijke reuzenluiaard. De afmetingen van dit prehistorisch beest zijn moeilijk in te denken, als je je bedenkt wat de afmetingen zijn van een van zijn klauwen. Er is ook een aparte ruimte ingeruimd voor een Deense wetenschapper, Peter Lund. Lund werd bekend dankzij zijn vele grotverkenningen in Minas en vele opgravingen. Dichtbij Belo Horizonte werden overblijfselen opgegraven van wat nu wordt geclaimd als de oudste mens van het Amerikaanse continent.

Kunstwerk bij de ingang van het
mineraalmuseum

Mineralen

Praça da Liberdade is een geliefd plein in Belo Horizonte. Je vindt er vele wandelaars en joggers, de statige overheidsgebouwen in de eclectische stijl trekken vele toeristen met hun camera´s.Aan een van de zijden staat het Palácio da Liberade, waar de regering van de deelstaat zetelt. Dit paleis wordt min of meer geflankeerd door twee ontwerpen van Oscar Niemeyer. Aan de rechterzijde is dat de openbare bibliotheek. Ernaast bevindt zich het mineralenmuseum, genoemd naar de geoloog Prof. Djalma Guimarães. De uitgebreide collectie is verdeeld over drie verdiepingen. Je kan je vergapen aan de enorme variëteit aan gesteenten en mineralen die hier plaatselijk uit de grond worden gehaald. Van ijzer tot goud tot diamant. Edelstenen als topaas, kwarts, robijn, smaragd, toermalijn, opaal. In Ouro Preto bevindt zich eveneens een museum met een zeer uitgebreide collectie aan geologische vondsten.

Een eenvoudig bord wijst de weg naar de benzedor.

Benzedor

Niet alleen musea werden bezocht deze maand. Ik vergezelde Cristina wanneer ze een benzedor bezocht. Deze gebedsgenezer woonde in Itaúna, op ongeveer honderd kilometer van de hoofdstad. De weg naar zijn huis liep steil omhoog, de bergwand volgend. Van hieruit had je een mooi uitzicht over de stad Itaúna. Ik had geen flauw idee wat zo’n benzedor allemaal doet. Maar kwam ik snel achter. Cristina vergezelde me toen ik in de gebedsruimte werd uitgenodigd. In deze kamer stond een tafel met daarop een grote verzameling katholieke heiligen en candomblégoden. De ruimte was verder kaal. De benzedor rookte een grote pijp en wierp een enorme rozenkrans over me heen, gebeden prevelend. Ik volgde zijn aanwijzingen op. Daarna werkte hij met búzios, schelpen, waarmee hij boodschappen leek te ontvangen. De sessie werd besloten met tarot, waarbij ik kaarten moest trekken die hij vervolgens interpreteerde. De totale sessie nam een kwartier in beslag.

Lokale folkore op Praça da Estação

Spiritisten

Nog geen week later bezocht ik een spiritistische bijeenkomst. Het is geen geheim dat ik me verdiept heb in het spiritisme en zelf ook praktiseer. Het spiritisme mag dan wel door de Fransman Allan Kardec te zijn geïntroduceerd, maar in Brazilië kent deze stroming de grootste aanhang. Een groot deel van de spiritisten is ook katholiek, terwijl het protestantisme het spiritisme afwijst. De bijeenkomst was op een afgelegen locatie, die niet eenvoudig te bereiken is met het openbaar vervoer. Afgelegen, om er vooral spirituele rust te vinden. Bij aankomst kregen we een volgnummer aangereikt, met dit nummer kon je een persoonlijke sessie met een van de ervaren spirtisten houden. De ervaren spiristen en hulpverleners waren alle in het wit gekleed. In de middag werd gezamenlijk een zeer eenvoudige maaltijd genuttigd, waarvoor je overigens niets voor hoeft te betalen.  Na de maaltijd was ik aan de beurt. Het medium was een jonge vrouw, die contact had met een overleden Oostenrijkse medicus. Ze schreef zijn ‘boodschap’ op en voerde enkele denkbeeldige handelingen over mijn lichaam, alsof ik door deze medicus zelf werd behandeld. Een heel aparte ervaring.

Zie ginds komt de brandweerwagen met de
kerstman…

Kerstman en kerstconifeer

Over geloven gespoken: half november stond in het teken van de komst van de kerstman, een traditie die lijkt gestoeld op de komst van onze Goedheiligman. De kerstman komt dan niet met een stoomboot, en rijdt niet op een schimmel. Hij heeft ook geen gezelschap van getinte assistenten. De kerstman kent hier verscheidene gedaanten en arriveert per luxe auto, per helicopter, of zoals ik in Betim (een voorstad van Belo Horizonte) heb gezien, met een brandweerwagen. Ook hij had assistenten bij zich, knappe jonge dames in passende kerstkleding. Een maand lang konden de kinderen bij hem terecht met persoonlijke vragen en verlanglijstjes, terwijl er voor de trotse ouders een portretfoto werd gemaakt. Tegen betaling uiteraard.

Terwijl ik in de shopping was, viel mijn oog op iets felgroens. Kleine conifeertjes, zo leken dat. Het naambordje werkte mijn verbazing: Thuia holandesa, een Nederlandse conifeer. En zo kreeg de Braziliaanse Kerst alsnog een klein Hollands tintje.

Groen Nederlands tintje aan Braziliaanse Kerst

Voormalig stationsgebouw, tegenwoordig
locatie voor tentoonstellingen

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017
.