FLORIANÓPOLIS (04)
Hypershopping Iguatemi
(click here for the English version)
.
Bestemming Florianópolis, hoofdstad van de deelstaat Santa Catarina.
Tijdens de zoektocht naar een slaapmat kwamen we terecht bij de hypermoderne hypershopping Iguatemi.
Colchonete
… Toen Vítor en ik op pad gingen voor een colchonete, een dun matras, werden we door een zeer behulpzame studente in de richting van een shopping center gestuurd. Volgens haar zou er zich een klein winkeltje bevinden die dergelijke matrassen verkoopt. We gingen op pad, we verlieten de universiteitscampus, maar we hadden geen idee hoe de omgeving in elkaar zat. We liepen dus op goed geluk. Vítor vroeg aan voorbijgangers of we wel op de goede weg waren, en elke keer was het antwoord zeer vriendelijk en bevestigend. Uiteindelijk merkte ik de contouren van een winkelcentrum op. We naderden de ingang, maar wisten meteen dat we een alternatief moesten gaan zoeken. Want dit winkelcentrum was dicht. Daar hadden we even geen rekening mee gehouden, het was reeds vrijdagavond!
24-uur
Gelukkig was dit geen België waar alle winkels om zes uur stipt sluiten en de supermarkten om acht uur hun deuren sluiten. En dit was ook geen Nederland met koopavonden op donderdag of vrijdag. Dit is Brazilië, en vaak blijven shopping centers tot een uur of tien, elf open. En als je veel geluk hebt, tref je een 24-uurs hypermarkt. Dit systeem, geheid afgekeken van de Amerikanen met hun beruchte 24-uurseconomie, is een uitkomst voor veel werkende Brazilianen. Zij hebben geen boterhammetjes tussen de middag en stoppen niet om vijf uur stipt, maar nemen meer tijd voor de lunch, de warme hap tussen de middag en werken vaak langer door. De lunchtijd is echt geen twee uur als in de Zuid-Europese landen, maar – op een enkele uitzondering na – hooguit een uur.
Bijgekakeld
Vítor vroeg een volgende voorbijganger waar een shopping was te vinden. Ook deze passant was zeer vriendelijk en liep zelfs al druk kakelend met ons mee. Zo raakten we razendsnel op de hoogte van het wel en wee in deze buurt. Zeer handig! We liepen langs een hoofdweg en op haar aanwijzingen sloegen we rechtsaf. Ze nam afscheid van ons door zich met haar voornaam voor te stellen, ons te omhelzen en een prettig verblijf toe te wensen. We liepen een paar honderd meter verder. Het was donker, maar de straten waren goed verlicht. Het viel me op dat de straten en stoepen schoon uitzagen, nog schoner dan ik in Nederland gewend was. Geen kauwgom, geen snoeppapiertjes, flesjes, bierdopjes, zakjes, rietjes en vooral geen hondendrollen.
Veilig
Ik voelde me ook erg veilig op dit late tijdstip van negen uur, in een voor mij wildvreemde stad. Hier waren geen bromscooters die je van je sokken proberen te rijden, geen motoren die knetterend langs je scheren. Geen passanten die geen duimbreed uit de weg gaan en je met een dwingende en norse blik doen besluiten de stoep tijdelijk te verruilen voor de hoofdweg. Het was relaxed hier te lopen, mijn door een etmaal buszitten geteisterde benen vonden het een verademing. Gaandeweg liepen we in de richting van een enorm bedrijfsgebouw aan de overkant van een drukke verkeersweg.
Kapelletje
Over de weg was een voetgangersbrug aangelegd. We liepen er naar toe. Aan de voet van deze brug was een klein kapelletje, te herkennen aan het kruis op het ronde dak. Ik stelde voor dit kapelletje van dichtbij te bezichtigen en Vítor stemde ermee in. In het kapelletje waren religieuze ornamenten achter een ijzeren hek te zien. Een Mariabeeld, een Christuskruis en wat heiligenbeelden. Aan de wanden waren tientallen briefjes geprikt; briefjes met persoonlijk boodschappen en oraties. We liepen over de brug en kwamen vlot aan de overzijde van de drukke weg. Tot mijn verbazing kwam de naam van deze shopping mij zeer bekend voor: Iguatemi. Iguatemi is een onderneming die hypershoppings exploiteert in Brazilië. In de grote steden als São Paulo, Rio de Janeiro, Porto Alegre, Belém, Fortaleza en Florianópolis. Opvallende aanwezige is Belo Horizonte, maar deze stad heeft een andere onderneming die een van de grootste shoppings van dit continent beheert: BH Shopping.
Rollerskates
We besloten eerst de colchonetes te kopen, aangezien we niet wisten wanneer de hypermarkt zou gaan sluiten. We gingen deze hypermarkt, met de toepasselijke naam ‘BIG’, binnen. Deze hypermarkt leek op het eerste gezicht niet veel af te wijken van de hypermarkten die ik reeds gewend ben: Extra, ValBrasil en Carrefour. Enorme lange winkelgangen met een keur aan assortiment. Een Hyper Appie Happie in het kwadraat. We vroegen informatie aan een rollerskatende medewerkster. Vlot en efficiënt legde ze ons uit waar we de matrasjes konden vinden. Het was nu gemakkelijk het juiste schap te vinden. Er lagen vier matrasjes. Twee in camouflagedessins en twee in blauwgroene fantasiedessins. De laatstgenoemde matrassen waren ook dikker en steviger. Het prijskaartje toonde de prijs van 13 reais, omgerekend 5 euro. Niet verkeerd! we twijfelden niet, we pakten de blauwgroene fantasiematrassen.
Trucje
De rijen voor de twintigtal werkende kassa’s waren aanzienlijk: gemiddeld 15 winkelgangers lang. Ook de rij naar de snelkassa was bijzonder lang: ongeveer 50 winkelgangers. Vítor en ik maakten gebruik van een simpel en doeltreffend trucje: we gingen in aparte rijen staan. Ditmaal was ik als eerste aan de beurt en Vítor voegde zich bij me. Ik heb geen idee hoe dit trucje zou overkomen bij de Nederlandse winkelgangers, maar ik vrees dat op zijn minst enkele afkeurende blikken zouden worden afgevuurd op ons. Hier is het een normale gang van zaken, niemand die zich er aan stoort. Voor mij was het opvallend dat bijna alle kassabedienden een donkergetinte huid hadden. Het winkelpubliek was hoofdzakelijk blank tot zeer blank. Veel van hen waren van nature blond of geverfd blond. Welkom in het Braziliaanse Zuiden!
Skeetmiep
De matrassen werden langs de codescanner gehaald. Het beeldschermpje vertoonde een bedrag van 24 reais. Vítor protesteerde onmiddellijk: “ze kosten toch 13 reais?” De kassabediende had duidelijke instructies om bij de geringste twijfel niet in discussie te gaan, maar een rollerskater bij zich te roepen. Deze vlugge skeetmiep rolde naar het betreffende winkelschap en keerde binnen een minuut (miep miep..) terug met de boodschap dat we gelijk hadden. De rondbanjerende winkelchef werd nu erbij gehaald om met zijn geautoriseerde badge de mutaties op de kassabon gedaan te krijgen. Achteraf gezien zouden we wel eens ongelijk kunnen hebben gehad: het bewuste prijskaartje was eigenlijk bedoeld voor de camouflagematrassen van mindere kwaliteit. Maar waarom zouden we nog meer gaan zeuren…
Auto’s
We leurden met de in plastic verpakte matrasrollen, die we bij de uitgang lieten voorzien van een merksticker. Zo kon de rondspiedende bewaking vaststellen dat we dit koopwaar eerlijk hadden betaald. Vítor, die reeds bekend was met mijn fotografiemanie, stelde voor om door de hypershopping te lopen. We beperkten ons tot de de galerijen rond de open ruimte in het midden. We volgende de winkelmeute de rolstrappen op tot de hoogste verdieping: verdieping nummer zes naar de parkeergarage. We liepen langs de honderden geparkeerde auto’s. Het overgrote deel van dit wagenpark was van recente datum en kende naast de gebruikelijke doorzonmerken als Fiat, Chevrolet en Volkswagen ook merken als de Peugeot, de Japanse merken, Chrysler, Volvo en zelfs Porsche. Het was duidelijk, hier komt geen winkelpubliek uit de lagere klassen, maar uit de hoger middenklassen en de topklassen.
Hyper
Deze Shopping Iguatemi telt maar liefst 330 winkels. Ruim tweemaal zo veel als Hoog Catharijne. De parkeergarage kent bijna 1500 plaatsen. De 18 restaurants in de shopping hebben een gezamenlijke capaciteit van 800 gasten. Deze shopping is samen met de shopping in São Paulo en Porto Alegre de grootste van het moederbedrijf. De onderneming vermeldt met grote trots dat tenminste 10 miljoen klanten de gang naar een van hun shopping centers weet te vinden. Een respectabel aantal. Eind 2005 had ik met een goede vriendin (een andere Carol) de shopping in Sào Paulo bezocht. Destijds was de shopping aangekleed in de Engelse in Amerikaanse kerstsferen. Er was blijkbaar geld nog moeite bespaard indruk te maken op het winkelend publiek.
Modellen
Terug in Floripa. Op de begane grond was een fototentoonstelling, met levensgrote posters van gestileerd naakt. De modellen hielden de intieme delen met hun handen bedekt of namen een bedekkende pose aan. het waren niet alleen vrouwelijke modellen, maar ook mannelijke. En inderdaad, de mannelijke modellen genoten van de (jonge) vrouwelijke belangstelling. De vrouwelijke modellen van de (oudere) mannelijke én (jonge) vrouwelijke belangstelling. Er heerste geen sfeer van gêne, er werd niet geginnegapt. Geen boerse, geen platvloerse opmerkingen, maar – voor zover ik het kon volgen – korte, beleefde opmerkingen… Een half uur later liepen we terug over de voetgangersbrug, met onze matrassen bungelend in de hand. Het was reeds half elf eer we op de campus arriveerden, en daar was reeds het openingsfeest in volle gang. Vlot dropten we de matrassen en stortten we in het feestgeweld. Het was reeds na vier toen we voor het eerst de nieuwgekochte matrassen konden uitproberen. Een zeer korte nachtrust, maar daarover later meer…
© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017
.
EyeBrazil 