Nederlander in Brazilië (36): DEC 2006 (II). Rio de Janeiro, Ipanema, Kunst en Muziek

 

Nederlander in Brazilië (36)
DEC 2006 (II): Ipanema, Rio de Janeiro

---

Ervaringen van een Nederlander in Belo Horizonte,  van maand tot maand.
December 2006, deel 2: Het Strand van Ipanema, kunst en muziek in het centrum van Rio de Janeiro.

Langs het strand van Ipanema staan minder
wolkenkrabbers


Ipanema

Ipanema is een heel ander strand dan Copa(cabana). Er heerst een andere sfeer. Terwijl in Copa meer een mondaine sfeer heerst, waarschijnlijk ook te danken aan de vele luxueuze hotels aan de boulevard, in Ipanema is de sfeer wat losser, wat geanimeerder. En dat is misschien weer te danken aan de aanwezigheid van straatartiesten langs het strand en ook aan de reputatie van Posto Nove, waar veel homoseksuelen samenkomen. De achtergrond van het strand van Ipanema is een werkelijk plaatje, met de twee rotstoppen van de Dois Irmãos. Erachter ligt de even beruchte als beroemde favela ‘Rocinha’. Vanaf Ipanema is bij helder zicht in de verte de kruisvorm van Cristo Redentor zichtbaar. We bleven op Ipanema tot zonsondergang. We verbaasden ons erover dat sommige badgasten applaudisseerden toen de zon achter de Dois Irmãos was verdwenen. Een spontane dankbetuiging voor wéér een zonnige en schitterende stranddag. In de avond hielden we het wat rustig, we kuierden wat langs de straten in Ipanema en langs de lange winkestraat in Copacabana.

Soms oogt de zee wat wild langs het strand van
Ipanema

Kunst

De tweede dag begon voor mij met een ochtend op het strand van Copacabana. Nadat we het eenvoudige middagmaal naar binnen hadden gewerkt, zochten we naar een bus die ons naar het centrum zou voeren. Mijn twee reisgenoten van deze dag wilden twee culturele centra bezoeken. Een van Banco do Brasil, met een tentoonstelling over de kunstenaar Aleijadinho, en een van Correios (posterijen) met een tentoonstelling van eigentijdse kunstenaars en ontwerpers. De tentoonstelling over Aleijadinho was bijzonder interessant. Deze belangrijkste Braziliaanse barokkunstenaar was zelfs in staat meesterwerken te produceren toen hij dankzij een ziekte misvormingen kreeg aan zijn handen en voeten. In diverse historische steden in Minas Gerais zijn vele werken van zijn hand te bewonderen, vooral in en rond de kerken. Helaas mocht er niets gefotografeerd worden van deze tentoonstelling.

Een schrijffout die gelijk opvalt….

SAARA

Na deze culturele indrukken te hebben opgedaan, liepen we gedrieën wat rond door de binnenstad. Op deze zaterdag waren er veel mensen op de been. We slenterden een menigte achterna en we kwamen uit in een wirwar van smalle straten met links en rechts kleine winkels. De straten waren versierd met rode en groene linten, de kleuren van Kerst. Er lagen rode lopers langs de winkels. We waren in SAARA, het bekende winkelhart van Rio. SAARA is een winkeliersvereniging en heeft dus niets met de Saharawoestijn te maken. Maar je kan wel spreken van een winkeloase in het centrum van de stad. Het was druk in deze smalle straatjes. De winkeltjes bieden een keur aan koopwaar aan. Het was niet alleen maar kleding en elektronica wat hier de klok sloeg. Die vind je wel in grote meerderheid in de grote en moderne winkelstraten. Hier was het aanbod veel gevarieerder, elke winkel had wat bijzonders, en wellicht daarom is deze winkelwijk een geliefd oord, vooral in de aanloop naar Kerst.

Rituelen ter ere van de godin Iemanjá

Klanken

De derde dag werd weer op het strand vertoefd, deels in Copa, deels in Ipanema. We zouden rust houden, om voorbereid te zijn op het muziekfestival later die avond, ter gelegenheid van de mensenrechtendag. Het festival werd op het enorme Aterro de Flamengo gehouden, een stadspark van ongeveer een kilometer lang. De eerste artiesten waren lokaal bekende sambamuzikanten, uit vervlogen jaren. Hoe later het werd, des te interessanter werden de artiesten. Landelijk bekende artiesten als Fernanda Abreu, Sandra de Sá, Gilberto Gil. En met als hoogtepunt de optredens van Olodum uit Salvador, en Monobloco uit Rio. Deze bands kregen het massaal toegestroomde publiek helemaal op hun hand. Die avond klonk er luid gejuich toen bekend werd dat toevallig genoeg op de mensenrechtendag de voormalige Chileense dicator Pinochet was overleden. Er klonk ook protest, tegen het gebruik van de caveirão, de geblindeerde pantserwagen, die speciale eenheden van de politie, de BOPE, inzet tegen de criminelen en drugsbendes in de favelas. Een bijzondere avond.

Het optreden van Olodum was een van de
hoogtepunten

Grappig om de naam van mijn geboorteplaats te
lezen in Rio.

© Adriano Antoine Robbesom 2011, 2017

.