Vijf weken Nederland (07): Groningen I

---

Na vijf onafgebroken jaren in Brazilië werd Nederland weer bezocht.
Groningen: Spoor- en Waterwegen

Ministerie van Onderwijs

Een diploma kan in Nederland veel waarde hebben, maar in het buitenland moet vaak hetzelfde diploma via lange brueaucratische wegen en officiële kanalen erkenning zien te bemachtigen. Een van de vereiste stempels van de Nederlandse overheid voor het laten erkennen van mijn diploma in Brazilië is die van het ministerie van Onderwijs. Het hoofdgebouw bevindt zich tegenover Den HaaG CS, maar voor studentenzaken dien je in Groningen te zijn…

Mijn foto-indrukken van Groningen:

Vanuit Breda is de treinreis naar Groningen een lange zit. Een goede vriend van mij bood aan om in de buurt van Elst te overnachten, zodat de treinreis maar iets meer dan twee uur zou vergen. Aangezien het bewuste bureau in Groningen beperkte openingstijden heeft, zat er voor mij niets anders op dan vroeg uit Elst te vertrekken. Niet mijn favoriete station, aangezien het vaak hard lijkt te waaien op het perron en daarmee het wachten op de trein niet bepaald veraangenaamt.

In de trein was het een bijzonder stille boel. De moderne trein heeft al een vrijwel geluidloze motor, de passagiers lijken vrijwel allemaal in hun lectuur te zijn verdiept: krant, studieboek of leesboek, eenieder beleefde zijn eigen wereld. Er zat voor mij ook niets anders op dan het trio gratis kranten bij het station te bemachtigen. Geregeld keek ik uit het bestofte en besmeurde venster om tussen het bruin en grijs nog iets van het winterlandschap te zien.

De route van het station naar het bureau van het ministerie van Onderwijs liep deels langs een van de grachten. Aangezien ik ruim op tijd was en nog niet zo flink regende, liep ik een klein ommetje langs een van deze grachten. Interessant waren de aangemeerde boten met hun hoge masten.

Na het bezoek aan het bureau, waar ik mijn stempels tegen betaling ontving, moest ik mijn route vervolgen naar de rechtbank, voor een apostille. En nog altijd liep ik langs de grachten, waarbij je soms mooie sfeerbeelden kan maken. De toren op de achtergrond is van de hervormde Aa-kerk.

Ook interessant voor mij waren de woonboten in het centrum. De soms imposante schepen die tot vaste onderkomens zijn omgetoverd. De boot hierboven met de Groningse vlag heeft een opvallende naam: Welvaart. De boot vaart wel, of vaart er wel bij?

Sommige boten zijn er echt uit als drijvende woonhuizen, andere boten lijken meer op een bijeengeraapt rommeltje dat op een drijvend huis moet lijken. Bij een huis hoort een tuintje en op deze boot staan wat bloemen- en plantenbakken als groenversiering in de wamere maanden.

Het wakend oog. Een alleraardigst tegeltje met een spreuk uit vroegere tijden.

Tot slot in deze reeks de pannenkoekenboot, nog met de oude spelling. De geur van beslag en gesmolten boter was verlokkelijk, de koude wintertemperatuur was er naar, maar ik heb de verleiding weerstaan. Mijn lunch bestond uit meegebrachte besmeerde en belegde boterhammetjes.

© Adriano Antoine Robbesom 2010, 2017
.